कविता : पाइलाहरु

Author: Kishor Subba Limbu

ए ! पाइलाहरु...

कति पच्छ्याउँछौ भागी जानेलाई

आशाका कुम्लो....

हो..आशाका कुम्लो कति गह्रँगो छ ?

फर्की आउँने उस्तै दुरुस्तै आशमा

हैट...!,

तर्साउँदै दोबाटोमा अच्चानक भेटिएर 

फूलैफूलको बाटोभरी हात समाउँने

रातभरीको पर्खाइपछि

हरेक बिहानी

हो.. हरेक बिहानी शीतमा

तगारोमा ओभानो
पाइलाहरु गन्दै टोलाउने

कुलत आखाँहरु....

ए ! आशाहरु...

जीवन उँधो बगीजाने खोलालाई

एकमुठ्ठी प्राण...

कहाँसम्म होला पच्छ्याउने ?

त्यो मधौरो प्राण

अँ.. त्यो दमले बाँकी राखेको मधौरो हिम्मत

त्यो मोतियाले बाँकी राखेको धमिलो आँखा

अनगिन्ती प्रश्नहरुको कुम्लो

बिसाउँने..

फुकाउँने..

दुष्प्रयास गर्ने आँट...

ए ! प्रश्नहरु...

कति जटिल बनाउँछौ जीवनलाई

बन्द ...

हो..बन्द गर्नु छ गन्ति

त्यो बन्द खाम

अनि बन्द बाटो

अनि बन्द गरिएका

सपना

......

जिन्दगीलाई खोलेर

खुलेआम खोलेर एकदिन

टुक्राटुक्रा जिन्दगीलाई

सिनित्तै..

हो.. सिनित्तै बाढीसँगै बगेर खुशीखुशी पुग्नु छ - समुन्द्र

पुग्नु छ - जीवनको अन्तिम् चोत्लुङमा

फेरी

चाल्नु छ - एउटा पाइला दुष्साहासको |१|